Ei ei!

Ja ook ik ontkom er niet aan: het is Pasen. Althans, het is stille zaterdag. Die naam sloeg vandaag helemaal nergens op want ik was met Marion naar de Brei- en Haakdag. Dat was erg leuk. We hebben het de hele dag uitgehouden! Later meer hierover. Misschien. Maar ik dwaal af.

Pasen dus. En Pasen=eitjes. Voor mijn 90-jarige benedenbuurvrouw maakte ik een doosje met eitjes. Ik heb het haar nog niet gegeven want ik heb nog geen tijd gehad, maar ik denk dat ik het morgen anders op weg naar mijn moeder op haar deurmat zet. Kan ze zich de hele dag afvragen hoe ze daar nou aan komt ;-)

Ik vond de eieren nog niet eens heel makkelijk om te haken. Een beetje nette strepen en een beetje netjes minderen is nog best even een gepriegel. Ik ben benieuwd hoe ze ze vindt. Ik heb me verder niet helemaal uitgeleefd op de paasdingen. Ik ben namelijk bezig geweest met het afmaken van twee katten (waaaat???). Daarover later meer.

Nu eerst maar eens met de voetjes in een teiltje na al dat geslenter langs hebberig makende kraampjes met prachtige wolletjes, leuke boekjes, grappige ideeën en wat allemaal niet meer.

Voor nu: Vrolijk Pasen en geniet van langer licht!

Jade's mutsje

Een tijdje geleden maakte ik wat mutsjes voor Save the Children. Die zorgden ervoor dat ik de mutsjessmaak een beetje te pakken kreeg. Ik ben steeds met meerdere haakprojecten tegelijk bezig, en een ervan was dus weer een mutsje. Ik wilde iets maken in de trant van mijn eerste eigen ontwerpje. En dat dan voor de lieve Jade, dochter van vrienden van mij. Die niet van roze houden ;-) En dus maakte ik een mutsje in wit met paars.

De dubbele bloem die ook hier weer terugkomt, heeft een minder fraai hart. Vorige keer heb ik dat opgelost door er een knoopje op te zetten. Dit keer haakte ik een strikje.

De tutorial daarvoor haalde ik van YouTube.



En dit werd het resultaat. Het mutsje zat precies pas, waardoor het binnenkort waarschijnlijk al te klein is. En dus moet ik het even uithalen en wat groter maken. Maar dan kan Jade lekker de zon in met haar unieke mutsje. Een echte Ineke!

Als het mutsje helemaal goed is voor Jade, wil ze er vast wel mee op de foto ;-)

Awarded!

Ik ben nog maar net bezig en ik heb al een aanmoedigingsprijs: de Liebster Award. Eigenlijk is het een leuke manier om jouw blog en dat van anderen nog meer voor het voetlicht te brengen. Ik moet namelijk weer 5 blogs noemen die ik wil nomineren. En nog 11 vragen beantwoorden. En weer 11 vragen formuleren voor degenen die ik nomineer. Volgt u me nog?

No Strings Attached
Ik heb begrepen dat er ook een variant is die de toevoeging No Strings Attached heeft. Ik gebruik die. Waarom? Niet omdat ik te lui ben om andere blogs te nomineren, of het anderen niet gun, maar omdat ik weet dat veel anderen er helemaal geen zin in hebben. En omdat ik geen mensen en blogs wil passeren als ik er vijf uitkies. Ik leg al vaak links naar andere blogs, maar ik zal nog vaker reclame maken voor medebloggers.

Ik hink dus een beetje op meerdere gedachten, maar vind het toch leuk, zo'n award ;-)
Ik weet het dus anders gemaakt. Heb jíj voor mij een tip voor een te nomineren blog? Dan kan ik het namens jou doen (als ik het ermee eens ben natuurlijk ;-)
Is dat wat?

Vragen en antwoorden 
Ik kreeg mijn award van Mevrouw Haakgaren. Veel dank nogmaals! De moeite waard om eens bij haar te gaan kijken! Mevrouw Haakgaren stelde mij de volgende vragen. Door ze te beantwoorden weet je nóg meer van mij. Dus als je dit niet wilt, stop dan NU met lezen.

**********************

1. Hoe lang ben je al bezig met haken/breien?
Niet eens zo lang. Ik weet het niet meer precies, ik denk ongeveer driekwart jaar of een jaar. En het ziet ernaar uit dat ik er nog wel even mee bezig ben. Genoeg te leren en te maken.

2. Van wie heb je het geleerd? 
Vroeger heb ik op de lagere school mijn eigen spencertje moeten haken. Met een roestige, stroeve naald. Ik heb er twee schooljaren over gedaan, met veel extra werk thuis en huilen en zweten. En toen paste ik er niet meer in. Ik vond er dus heel erg niets aan. Tot ik om mij niet meer bekende redenen ineens weer begon. Met fimpjes op YouTube. Dat werkt ideaal. Ik snap die tekeningen niet die steken uitleggen. Net als diagrammen. Heb ik een blinde vlek voor.

3. Wat is je favoriete kleur/kleurencombinatie?
Fuchsia is wel al lang een van mijn favorieten. Maar ik hou sowieso erg van kleur. Het liefst fel, maar niet primair. Snap je? ;-) Ik heb in mijn huiskamer een olijfgroene muur, een mandarijntjes oranje en, jawel een fuchsia. De 4e muur is bijna alleen raam. Mijn kantoortje is knal appelgroen. Mijn slaapkamer is voor de rsut aubergine en heel licht beige.
I rest my case.



4. Ontwerp je ook zelf patronen of volg je altijd een patroon? Ik begin een beetje variaties op bestaande patronen te maken, maar echt helemaal zelf ontwerpen doe ik nog niet. Ik voel dat wel aankomen. Eigenlijk doe ik sowieso altijd wel nét iets anders met een patroon. Een andere kleur, andere ogen, een ander randje, of noem het maar. Dat doe ik met kookrecepten ook. Behalve die andere ogen dan...

5. Waar doe je vooral inspiratie op? (web, beurzen, tijdschriften)
Ik kijk veel rond op het gevaarlijk Pinterest, Ravelry en op blogs. Ik heb in het begin ook wel wat boeken gekocht, maar ik merk dat het nu vooral leuke kastvulling is.  Ik werk zelden nog uit een boek. Vooral omdat ik onhandig vind omdat het steeds dicht klapt. Dan maar weer kopiëren en daar vanaf werken. Ik werk veel liever vanaf de laptop. Die staat vrijwel chronisch op mijn benen of op de tafel.

6. Maak je ook wel eens in opdracht?
Ja. Nog niet zo vaak, maar ik krijg zeker wel verzoeken. 
 
7. Wat maak je het liefst?  ( denk aan:amigurumi, kleding, kussens,plaids, cadeaus )
Ik heb intussen al van alles gedaan, van een theepotje van 3 cm tot een sprei van 2 x 2 meter. Die ik steeds in stukken af maak. Ik ben er bijna. Ik vind vooral de afwisseling leuk. Dan eens een beestje, dan eens een kadootje, dan eens een mutsje. 

8. Wat doe je vooral met je gemaakte spullen? (eigen gebruik, verkoop, cadeaus)
Een enkel ding staat in mijn webwinkel. Ik geef regelmatig dingen weg, en ik gebruik ook wel dingen zelf (die sprei ga ik echt niet weggeven ;-)

9. Wat wil je bereiken met je haak/breiblog?
Ik hou ervan om mensen te laten zien wat ik denk, maak en doe. En dan is een blog ideaal. Ik heb er dus nog een.  Ik schijn er ook weer anderen mee te inspireren. Dat vind ik helemaal geweldig. Vaak heb ik ook wel een verhaal bij wat ik haak. Dat kan ik dan ook weer gelijk kwijt. Ik ben blij met de reacties die ik daarop krijg.

10. Wat  voor technieken zou je nog wel willen leren?
Ik ben erg van de impulsen. Ik heb dus geen plan met dit of dit wil ik nog leren. Als me een techniek te binnen schiet, duik ik in YouTube en ga ermee aan de slag. Jammer alleen dat ik niks onthoud. Ik moet regelmatig weer een steek nakijken omdat ik niet meer precies weet hoe ie moest. Maar dan is 3 seconden filmpje genoeg. Ik ben dan gewoon het begin kwijt.

11. Wat is je lijfspreuk?
Ik ben niet zo van de lijfspreuken, omdat het vaak van die uitgemolken uitspraken zijn. Bovendien kan het elke dag een andere zijn. Niets zo veranderlijk als een Ineke ;-) Vandaag is het: stilstand is achteruitgang.


Nou, het is zo wel weer welletjes, niet?

Kleur in je hart

Dat ik dol ben op kleur, moge zo langzamerhand duidelijk zijn. Ik kan serieus een soort geluksgevoel krijgen als ik naar mooie kleuren kijk. En dus ben ik dol op de patronen van Greta Tuller. Van haar kreeg ik een tijdje geleden een patroon voor een kleurig hartje. Ik kwam er niet helemaal uit op alle plekken en dus ging ik zelf zitten vogelen. En toen kwam ik op het idee om het sowieso nog wat te pimpen. Met gouddraad bijvoorbeeld. En een belletje. Bovendien haakte ik steeds 2 hartjes en haakte die weer met de verkeerde kanten aan elkaar. Zo krijg je een lekker stevig hart, dat er aan beide kanten netjes uitziet. Ook nog een lusje erbij bedacht en er was een nieuw ontwerpje geboren. Ga ik me in nog veel meer kleuren op uitleven. Alleen nog even opschrijven wat ik nou heb veranderd, want dat ben ik zo weer vergeten.

Ik heb er gelijk een paar uitgeprobeerd op 3 vriendinnen waarmee ik ging lunchen en wandelen. Omdat ik vond dat ze er allemaal een verdienden. Ik ben altijd heel dankbaar voor het feit dat ik zulke leuke en lieve mensen om me heen heb, ook naast die 3. Ik uit dat niet altijd, dus moeten mensen het tegenwoordig doen met mijn verklaringen in katoen ;-)

Wat vinden jullie ervan? Nog tips? Commentaar? Vragen?

Ik heb trouwens nog een ander blog, met kleine dingen die ik tegenkom. Ontmoetingen, herinneringen, mijmeringen. Als je je verveelt: buijsblog!

Pietje

Een aantal jaren geleden vonden mijn ouders haar in haar keuken. Mijn tante. Ze was overleden. Een behoorlijk heftige ervaring. In de hoek van de kamer stond voor het raam Pietje, de trouwe tweevoeter van tante. De kanarie zat wat stil op zijn stokje. En dus namen mijn ouders hem onder hun hoede.

Pa en Pietje

Mijn vader was altijd in de weer met Pietje. Hij wilde geen kat, maar was uiteindelijk degene die alle katten uit de buurt naar binnen lokte en moest huilen toen de kat die ik listig had geïntroduceerd moest inslapen. Hij wilde geen vogel, maar was degene die binnen 2 dagen al met Pietje begon te praten. En geloof het of niet, Pietje begon op zijn manier terug te praten. Als mijn vader uit bed kwam, begon Pietje leven. Hij zong het hoogste lied, zijn publiek achterlatend met scheuren in de hersenen vanwege de frequentie en het volume. Kwam er iemand anders uit zijn of haar bed, dan gebeurde er vrij weinig.
 
Pa poetste de kooi, en pa poetste soms zelfs Pietje. Ik ben er nooit bij geweest om te zien hoe hij dat deed, maar ik zag toch altijd een retevrolijk vogeltje dat er soms ineens extra fel gekleurd uitzag. Geen trauma kennelijk.

Kanarie in de rouw

Mijn vader overleed. Kan een kanarie dan in de rouw zijn? Ik ben ervan overtuigd. Pietje ging namelijk acuut minder zingen. Tot er helemaal geen geluid meer uit kwam. Hij begon veel te lang te ruien. En hij zat steeds vaker in een hoekje in zijn schelpenzand. Als ik tegen hem floot reageerde hij nog wel, maar de lol was er echt af, leek het.

Pietje werd ziek. Pietje werd zieker. Pietje verhuisde met moeder naar de seniorenflat. En Pietje ging dood. Mijn moeder verdrietig achterlatend. Want ze werd gék van het gekrijs van die ***vogel, maar het was toch wel erg leeg in huis.

Nepperd

Ik zag op Pinterest regelmatig nepvogeltjes in kooitjes langskomen. Patronen voor gehaakte vogeltjes ook. Maar ik vond nooit een betaalbaar kooitje dat een beetje bij het maatje vogel paste. Tot Nicole erover sprak in haar blog. Dat ze bij Xenos te koop waren voor een prikkie. Ik ben er gelijk heen gerend en heb er 2 gekocht, want 1 lukt me nooit ;-) En ik ben aan de haak geslagen. Ik maakte een mengeling van 2 patronen, verzon een lussenmethode om de tak, waardoor het vogeltje ook nog een soort pootjes leek te hebben en knipte een takje van de bos hout voor de deur van de buren. Een paar steekjes oranje werden de snavel.
De oogjes waren nog lastig, tot ik bedacht dat kopspelden prima voldeden. Moeders kan hem desnoods elke dag een andere blik geven ;-)

Surprise!

En tadááá! Dit is wat ik straks op de fiets naar ma ga brengen. Samen met een berg dingen uit de stad die ze nodig had. Ze weet het niet. Dat werkt altijd het beste. Dan is ze blij met de verrassing. Ik denk zomaar dat ze het vogeltje heel leuk vindt. En anders adopteer ik hem zelf!

NB: Ik kwam trouwens niet helemaal uit het patroon, met name aan de staartkant. Zonder Nicole en Marinke had ik de halve kanarie uit het raam gegooid. Dank dames!

Bobbels op de weg (met tutorial)

Ik had wel een aantal toeren. En wel van 62 cm breed. En met de bewerkelijke bobble stitch. Maar ik vind het er niet uitzien. En dus haal ik het uit. Jammer de bammer. Ik vond gelukkig een betere tutorial en een handigere manier om de bobble stitch te maken op You Tube. En ik denk dat ik de lap in vieren ga verdelen. Minder kans op krom trekken en opbollen, denk ik zomaar. Ik vind de random bobbles bij nader inzien ook minder geslaagd, dus tja. Soms mislukt er es wat.

Fragment van de bobble-lap

Een goeie tutorial vind ik deze. Ik snap nooit hoe mensen kunnen haken met de naald zo vast, maar who cares ;-) En het is eindelijk weer es een hakende kerel!