donderdag 28 februari 2013

Hysterisch! #2


Hij is al eerder voorbijgekomen in verschillende berichten, zoals hier en hier, de hysterische bloemenkrans van Attic24. Ik ben blij met het eindresultaat! Nu eens kijken op welke deur hij mag hangen. Arne (van Arne en Carlos) vroeg al waar ik hem ging hangen. Toch niet buiten? Nou, in ons portiek zou het semi-buiten zijn. Maar ik zei dat ik hem evengoed onder stroom zou zetten. AFBLIJVEN!

Ik wil misschien nog op 10 voor 2 een klein bloemetje of iets, maar daar ben ik nog niet uit. Wat vinden jullie van 'm?

Arne, Carlos en een krans

De hysterische krans. Hij is klaar! Maar daarover later meer.
Links Marion, rechts ondergetekende

Vorige week zondag had ik hem nog mee naar de meet & greet met Arne en Carlos, de breibroeders. Ik ging daarheen met Marion en we hadden het prima naar ons zin.

De middag was georganiseerd door Loes van Freubelweb en de uitgeverij van de boeken van de heren. We kregen een ouderwetse powerpointpresentatie. We zagen hoe de Noorse handwerkers wonen: in een oud treinstationnetje in de middle of nowhere in de Noorse bergen. Er kwam allerlei leuke anekdotes voorbij, bijvoorbeeld over hoe je vroeguh je toilet eerst uit de sneeuw moest graven, omdat het een huisje vlak bij het echte huis was. Dat was hier vroeguh ook zo, maar dat het helemaal onder de sneeuw verdween, was hier toch iets minder aan de orde. Hier zie je Carlos (in het donker) uitleggen dat hij dat konijn is. Instabiel op de pootjes, naarstig op zoek naar warmte. En een al wel uitgegraven toilet ;-)



Foto gemaakt door Marion

Arne en Carlos zijn zich naast breien nu ook gaan toeleggen op haken en borduren. Daarom ging ik er ook heen. Met breien heb ik namelijk niks. Alhoewel ik van hun breiboeken wel heel hebberig word.
Het thema van hun nieuwste boek is de bloemetjes binnen halen. Nou, dat is aan mij wel besteed. Ik ze dan ook reikhalzend uit naar het boek. Ik heb de Noorse versie van voor tot achter doorgebladerd, samen met Marion en Arne himself!

Jammergenoeg was het boek nog niet te koop op de meet & greet. Maar Marion had een puik plan. Ze liet de heren een handtekening zetten op een papiertje dat we in april in het boek kunnen plakken. We lijken wel bakvissen! En zie je hoe grappig? Ze hebben een handtekening voor hun samen! Ik ben benieuwd of ze hem allebei hetzelfde zetten ;-)

Toen de presentatie was afgelopen en wij nog braaf aan ons tafeltje zaten, kwam Arne op mijn hysterische krans af. Dat leverde een behoorlijke berg brekend ijs en gespreksstof op. Freubelweb en de uitgeeftster kwamen erbij, net als Annemarie Arts. En het werd reuzegezellig. Erg lachen met die giebelende Arne. En toch leuk als zo'n pro onder de indruk is van je krans, zelfs als je aangeeft dat het patroon van Attic24 is, maar de uitvoering van jezelf en nog klaar ;-) Er waren trouwens nog wat mensen die er ook een foto van hebben gemaakt. Grappig.




Op de foto zien we er wat braaf uit, omdat ook Arne een Japans boek aan het uitleggen is, maar in het echt was heel geanimeerd. Het was erg donker in de zaal, dus de foto is wat gek belicht, maar we bedanken Freubelweb toch zeer dat ze hem heeft gemaakt.

En hier nog even de coverfoto van het boek waar we nu op wachten. Ze staan er altijd lekker sullig op, maar in het echt zijn het echt hele leuke kerels. 









Amineko maakt vrienden

Kijk nou toch! De oude freule en Amineko hebben elkaar gevonden!


Rudolf the crocheted Reindeer


Geen kerst zonder Rudolf. Ik ben helemaal niet van de kerst, maar Rudolf vind ik altijd wel leuk. Groot was dan ook mijn vreugde toen ik een patroontje zag voor rudolfkerstballen. Ik had een etentje bij een vriendin met nog 2 mensen die zij van Twitter kent. Het werd een behoorlijk-wat-gangendiner dat we zelf ter plekke gingen fabrieken. Ik besloot dat het leuk was om bij elk bord een rendiertje te hebben. En dus maakte ik er 4. Ik vond ze namelijk zelf ook wel leuk.

Voor alle online vrienden maakte ik er een kaart van. En toen waren er mensen die niet door hadden dat ik de rendieren zelf had gehaakt. Jawel hoor! Ik heb hier als bewijs nog wel een mislukt gewei liggen ;-)



Tea Time!

Van een sprei van 2 x 2 meter naar een theepotje van 4 cm. Moet kunnen. Het is een enorm gepriegel. Maar ik was op een missie. Een van mijn beste vriendinnen organiseerde bij haar thuis een prachtige high tea, omdat het huis waarin ze woonde nu ook echt van haar was. Ik vond dat ze voor al het geregel en de stress een bijzonder extraatje verdiende. Dat werd een hangertje van Etsy, dat alleen in de VS te krijgen is, en - natuurlijk - een haakseltje. Eerst met het zweet op de rug geoefend. En die werd al best lief:



Voor het eggie wilde ik een sjieke touch. En dus werden de versiersels wat subtieler, maar wel met gouddraad. Als je eenmaal de slag hebt, zijn ze te doen, deze schattige potjes, maar wat een werk!



Wil je je er ook aan wagen? Dit is het minipotje. Er is ook nog een micropotje! Het patroontje is te vinden op het blog van Tsitsa (en francais).


woensdag 27 februari 2013

Clover lover

Als je net begint met haken (voor mij ongeveer een jaar geleden) heb je nog niet echt kunnen ontdekken welk materiaal het beste bij je past. Ik begon dus met de gewone rechttoe, rechtaan haaknaald. Zoiets:

Gezien op ByMiek.blogspot.nl


Het soort naald waar ik op de basisschool mee moest haken, en waarvan ik heel snel kramp in mijn hand kreeg. Geen echte liefdesverhouding dus.

Ik zag in mijn favoriete wolwinkel de Prym softgrip haaknaald. 

Dat ging al stukken beter. Mijn eerste granny's en de rat heb ik met een Prym naald gemaakt.





Maar er bleek meer mogelijk. Ik ontdekte op internet de ergonomisch gevormde haaknaald. Een prachtige serie van gekleurde kromme naalden van Addi: de Swing.










Met de Addi's heb ik maanden en meters gehaakt. En ze bevallen nog steeds prima. Behalve als ik te lang dezelfde steek moet maken. Dan krijg ik gek genoeg nog steeds kramp. En dus zocht ik verder. Ik vond op de markt de Pony haaknaald.
Hij leek op het eerste gevoel prima, maar de haak was ruw, waardoor ik veel draad splitste. Zelfs even bijschaven met een schuurpapiertje hielp niet genoeg. Tijdens een haakavond bij Echt-Studio besloot ik de naald ter plekke te vervangen voor een naald van Clover. Ik had ze al in 2 maten en ze bevielen wonderbaarlijk goed, terwijl ze er toch niet superdoordacht uitzien. Toen ik de Pony terzijde had gegooid en met de Clover verder ging, ging het tempo enorm omhoog. En het haakplezier.

Ik ben er inmiddels dus uit! In alle maten vind ik de Clover naald het fijnste. Van heel klein tot behoorlijk grof. Met recht een Clover lover dus. Tadaaaah!


Amineko

Oh oh Amineko. Wie haar niet kent, mist iets. Amineko is een Japanse kat. Hele volksstammen haken haar en haar accessoires. Mensen haken hele families, maken foto's van ze, nemen ze mee op reis, etc, etc.
Ik werd ook verliefd op Amineko. Maar wat een werk! Ik wil er wat meer maken, om getraind te raken en om ook zo'n leuke familie te maken, maar wanneer...


Het moeilijkste was de snoet. Daarom zat Amineko weken te wachten tot ze compleet was. Pompompom...



Maar het kwam goed! 




Amineko zal wel vaker terugkomen in dit blog. Meer weten: als je googlet op Amineko vind je van alles. Maar op papier vind ik dit wel erg leuk:


Daar heb ik het patroon ook uitgehaald. Dit is hét Aminekoboek.

Rode draad

Er zitten wel meer rode draden in, maar het is wel een project waar ik tussen alles door steeds mee bezig ben. Dat ziet niet altijd iedereen, maar hij vordert echt, hoor. Alleen een sprei van 2 x 2 meter is niet zo even klaar. Zeker niet al die honderden afhechtdraden en het aan elkaar haken. Maar hij komt een keer op mijn bed hoor. In 2013. Beloofd. Aan mezelf ;-) En tot die tijd is hij de rode draad door al mijn haaksels.


Een raaaat!!!

Geen nood, hij is echt überlief. Het patroon is van Christel Krukkert, maar ik vond hem in haar boekje een beetje somber. Bovendien had hij daar een roos tussen zijn tanden. Dat vond ik echt niet kunnen ;-) Sterker nog, ik heb de bek er niet meer onder gehaakt. Ik vond hem zo, zo kaal mogelijk, eigenlijk het charmantst. Best een werk, maar wat werd ie leuk! Ik heb er nog snorharen bij bedacht en was helemaal tevreden. Eigenlijk verdient hij een ereplaatsje, maar hij ligt lekker tussen de bollen katoen in de rieten mand.




Vogels

Uilen zijn hot. En dat al een tijdje. En uilen zijn ook geweldig om te haken. Een van mijn favoriete patronen is van Matawi's Crea. Deze uiltjes en uilen zie je overal op internet terug. Met de aanschaf van een patroon, steun je trouwens ook nog een goed doel. Kijk vooral eens op de site.

Ik heb inmiddels allerlei uilen gehaakt op basis van het genoemde patroon. Zie bijvoorbeeld dit schattige rijtje met uiltjes in allerlei kwaliteiten. Het kleine rode ukkie, de 2e van rechts, is een van de eerste dingen die ik maakte, dus helemaal netjes is het nog niet ;-)


Er zijn al heel wat uiltjes uitgevlogen. Maar deze 1e rij, die blijft hier. Ik heb uiteindelijk ook nog een grote gemaakt voor het zoontje van een vriendin, die stoere kleuren wilde. Sorry voor de slechte foto. Maar zie ze lijf zijn: de grootste en de kleinste in de wijze familie.


Het klapstuk vond ik zelf toch wel de grote roze. Voor de kleine Jade. Compleet met muziekdoosje! Ik heb begrepen dat hij elke avond het sein geeft dat er geslapen gaat worden. En de uilen worden steeds netter, toch?


Populair dat ze gelijk waren! Deze pinguins. Uit mijn vroegste haakdagen. Wat een schatjes, hè. Ik weet niet wie de maker van het patroon is, ik vond het na een hoop gegoogle.


Er komen vast nog vogels bij in de toekomst. Ik heb zelfs al een kooitje aangeschaft. Maar dat projectje is voor later.

 

Kikkers

Een van de eerste amugurumi's die ik maakte was dit kikkertje. Ik vond hem zo lief! Komt vast door die roloogjes. Ik heb er sindsdien nog 2 gemaakt, die naar hele blije eigenaars zijn gegaan. Maar deze eerste, die blijft lekker bij mij.



Er zijn nog meer kikkertjes van eigenaar gewisseld. Ik heb al enkele mensen blij gemaakt met een gelukspoppetje in de vorm van een olijk (op)kikkertje. Leuk om te maken! Ze zijn ontworpen door Annemarie Arts, die trouwens hele leuke boekjes maakt.


dinsdag 26 februari 2013

De ballen!

Ik loop een beetje achter met plaatsen van mijn maaksels. Of nouja achter ... ik had heel geen haakblog, dus ik moet eigenlijk alles nog bij elkaar zoeken vanaf Facebook en Twitter en het dan hier bij elkaar zetten.
Dus de berichten zullen er chronologisch gezien wel een beetje raar bij hangen ;-)

Anyway: ik zag in de Etsy shop van Greta Tulner (bekijken op eigen risico) geweldige kerstballen. En dus dook in de Catania katoen en kocht er een klos glittergaren bij en ging aan de slag. De eerste was puzzelen, de ballen die volgden gingen steeds sneller. En wat werden ze gaaf! Ze moesten volgens het patroon gevuld worden met een plastic bal, maar ik heb ze lekker gevuld met fyberfill. Goedkoper, zachter en lekker te pletten als het verstuurd moet worden.

Hoe vind je ze?




Hysterisch!

Ik kwam via het levensgevaarlijke Pinterest terecht op het blog van Attic24. Wat staan daar een geweldige dingen op! En wat gaan mijn haakhanden daarvan jeuken! Helemaal bij het zien van een ronduit hysterische gehaakte krans met bloemetjes. Ik ging aan de slag en alles zat eens mee! De lap met toeren vol halve vasten paste als een huid om de piepschuim ring. Yeehah!


Hier was ik op een derde met het afhechten van 216 draadjes. Oeps! Maar daarna kon ik de lap om de krans heen rijgen en dat ging gesmeerd. Het resultaat was strak.


En nu nog bloemetjes erop. En een compositie maken. Dat gaat lukken!




De muts 3 (laatste hoor)

Social-mediaverslaafd als ik ben, gooi ik bijna al mijn maaksels op Facebook en Twitter. Mijn buurvrouwen zagen dus de mutsjes voorbijkomen en kregen een idee. Een van hun minibeertjes had een mutsje, maar het tweede beertje niet. Oneerlijk! En dus kreeg ik opdracht voor een miniminimutsje.

Ik kon nog steeds geen patronen omrekenen maar bedacht dat het mutsje dat zij al hadden waarschijnlijk zo'n Innocent mutsje was. Zo'n mutsje dat op flesjes sap zat. Ik ging dus uit van dat patroon. En toverde een echt minimutsje uit de haaknaalden. 


En kijk nou eens hoe blij die beertjes er nu bij zitten!
Copyright Ellen van der Hart 2013


De muts 2

Geïnspireerd geraakt door de mutsjes voor Save the Children bedacht ik een variatie op dat patroon. De moeder van een tweep rekende het patroon om naar een patroon voor een kind van enkele maanden: het kind van een collega. Ik bedacht een andere stekenreeks en een toer met gaatjes waar een - ook zelf gehaakt - touwtje doorheen kon. Dubbelgehaakt bloemetje met knoopje erop en klaar!

En het zat als gegoten!

De muts 1

Naar aanleiding van vele berichten en een overhaalactie van Marion, besloot ik me ook te wagen aan de mustjes voor Save the Children. Dat ging als een speer! Helaas had ik geen geld om nieuwe wol te kopen, dus de teller is blijven steken op 10. Maar het gaat om het gebaar.

Wat vind je van deze minimutscollectie?